ÖLÜM, HAK'TIR

Yoksa hazırlığın; yürek dolu iman,
Ne yapsa boştur; sonu gelen insan,
Görünür gözüne görünmeyen olan,
Korkun haktır; artık boşunadır çaban.

Salalar verilir, eşe dosta duyurula,
Musallada yatan tahta tabutunla,
Bembeyaz beze bürünmüş cesedin,
Helallik bekler ruhun; bu, son senedin.

Omuzlarda yükseldin, bak gidiyorsun,
Feryat figan edene, söz edemiyorsun,
‘Ölmedim ben, buradayım’, diyorsun,
Duyan kim ki sen artık yaşamıyorsun!

Açıldı mezarın, bir kazma iki kürekle,
Toprak doldu nice insan dolu kemikle,
En sevdiklerin indirdi seni beyaz kefeninle,
Şimdi veda vakti; gerisi Mûnker ve Nekir’le.

İzleyedurur dostların seni, mezarın başında,
Kiminde gözyaşı kiminin de çokta umurunda,
Sanki sıra kendisine gelmeyecek sanıyor,
Bakıp ta göremeyen insan ders almıyor.

Ölüm haktır, hakça yaşamasını bilen faniye,
Her insan varacaktır, şüphe yok ki Baki’ye.
Müflis değilse ağırlığın, ince olmaz Sırat’ın,
Ne mutlu, Hak karşısında düşmeyen suratın.