• Sezsiz Çığlık

• BULUŞMA

                 SESSİZ ÇIĞLIK

     Kafam  kesik kesik zonkluyor duvarlar üzerime doğru geliyordu. Annemin silüet’i gözümde canlanırken  "Yapma daha  kaç defa öldüreceksin masumları " diyen sesi kulaklarımda çınlamaktaydı.  Ayağa kalkmaya yeltendim birden gözlerim karardı. Olduğum yere serildiğim anda aralıklı duran kapıdan onun konuşmasını duydum.

 _ Doktor Bey kendine geldi mi Nurdan?
 _Yeni uyandı.
 _ Her şey yolunda mı? Hallettiniz değil mi ?
  _ Kolay oldu merak etmeyin.

  _ Nerede şimdi?

   _ Baştan ikinci odada.

    Ayak sesleri yaklaştıkça yüreğimin tam ortasını ateşleyen öfkeme rağmen onu görmek için  sabırsızlanıyordum. Göz göze geldiğimiz zaman üzerime çöken tuhaf bir ürpertiyle silkelendim.

 _Üşüyor olmalısın
  _Evet içim titriyor
  _Geçer narkozun etkisindendir.

Anlamıyorum neden onu görmek için sabırsızlanıyordum diye yazıyorsun! Niçin erkeğe bağımlı bir kadın imajı yaratıyorsun. Nurdan’ın duygularını hiçe sayarak kendi keyfi için kaçıncı defa yediği bu haltı yanına mı bırakacaksın! Bunun gibi adamları bir tarafından asacağına senin yazdıklarına bak!

Yazar ben değil miyim? Kalemimi istediğim gibi oynatabilir, öyküyü sana dilediğim gibi anlattırabilirim. Benim okura karşı olan sorumluluğum okutabilmek. Bu durumda seni hiç alakadar etmez. Senin sorumluluğun kurmacaya dahil olmak değil, anlatıcı sorumluluğunu layığıyla yerine getirmek için buradasın.

Neyin ne olduğunu bana öğretme, ilk defa bu sorumluluğu alıyorum sanki.

E o zaman derdin ne senin benim yazdıklarımla?

Şimdiye kadar hep sustum  ama artık yeter! Hep  dram, hep ızdırap anlatmak istemiyorum. Bu mu senin dünya görüşün? Böylemi okura ulaşma isteğin?

Sen benimle nasıl böyle konuşabiliyorsun. Birde  kalkıp bana akıl mı veriyorsun? Ne kadar komik duruma düştüğünü görebilseydin kapatırdın o çeneni.

Sadece acı çekmek için gelmedi hiçbir kadın bu dünyaya.  Eğer tutunmak, okunmak istiyorsan biraz daha gerçekçi ol.

Gerçeklikten uzak olduğumu mu söylüyorsun sen bana? Farkında mısın hala idrak edemedin buradaki konumunu. Tekrar söylüyorum beni iyi belle bu öykünün yazarı benim. Sense sadece  anlatıcısın ve ben yazdığım sürece var olabilirsin. Seni diri tutan da, sana hayat verip seni seslendiren de sadece benim. O nedenle buradaki  varlığını devam ettirmek istiyorsan şimdi bana itaat et ve  işine devam et !

     Bana ne zaman veda edecek olsa siyah takım elbise giyerdi. Cenazemi gömmeye gelmiş gibi durağanlaşmıştı bedeni. Yüzündeki tuhaf  ifadede fırtına öncesi sessizlik hakimdi. Biliyorum önce hoşçakal diyecek sonra evine gidecekti. Kendi vicdanını rahatlatmak için buradaydı. Narkozun etkisinden miydi ruhumdaki bu ıssızlık bilmiyorum ama içimden bir ses bu defa sona doğru yaklaştığımızı fısıldıyordu bana.

Bak işte yine acı yaşatıyorsun? Bu kadınla derdin ne senin? Acıdan başka bir şey bilmez misin!

 Beni okura  karşı depresyondaymışım gibi göstermeye kalkışma! Haddini aşıyorsun. Benim tek derdim seninle kılık değiştirerek şimdiye kadar sustuklarımı kurmacayla gerçek dünyaya aktarabilmek. Kendim olabilmem için bende eksik olan tek şey sendin. O  sebeple seni anlatıcı olarak var ettim. Sende yerini bilecek öyle her şeye karışıp burnunu sokmayacaksın!

 Ne demek karışmayacağım içimi kararttın çok bunaldım. Bir kere sen ben olmadan nasıl yazacaksın bunu hiç düşündün mü?  Kendini biraz bana bırak. İçinde sıkışıp kaldığın roller sana yalnızca iyileştiremediğin yaralarını gösteriyor. Zihnin kapana  kısılmış dünyanın ne kadar güzel bir yer olabileceğini göremiyor. Yaralarınla yüzleşmenin zamanı gelmedi mi daha?

 Kes artık sesini, duymak istemiyorum bu zırvalıkları. Hala idrak edemedin  tekrar söylüyorum bu yapıtın yazarı benim. Burada  yazacaklarım benim kararım ve sende benim kararlarıma uyacaksın!

Yazdığın her cümle senin gerçekliğini belirleme gücüne sahip. Sende bunu idrak et. Çünkü sen sadece yazmıyor elinle kaleminle ya da klavyenle bir eylem yaratıyorsun. Senin kendi karanlığında hapsettiğin yaralarına kahramanlarını harcayamazsın.

Ne karanlığı ne yarası neler söylüyorsun sen. Her şey benim zihnimde diyorum ben neyi hayal edersem sen onu anlatıyorsun.

Bu doğru fakat  zihnimiz neyin gerçek neyin kurgu olduğunu bilemez. Sen neyi yazarak eyleme döküyorsan  zihin onu gerçek olarak alır.

Öylemi diyorsun çok bilmiş. O zaman söyle bakalım, benim bir saat sonrasında ne hayal edeceğimi biliyor musun? Nereden bileceksin. Ben yazarsam ancak o zaman öğrenebilirsin. Ne demiş atalarımız  "Gün doğmadan neler doğar".  Dur bakalım hemen bu kadar umutsuzluğa kapılarak hakkımda peşin kararlı olma. Beklemediğin bir anda sana neler söyleyebileceğimi tahmin bile edemezsin. Hatta şimdi kadının yüreğinin tam ortasında çakılı duran ızdırabı kaldırıp, ayaklarını yerden kesecek mutluluk yaşatabilirim. Adam cebinden çıkardığı yüzükle kadının dizine çöktürebilirim. Anlaşıldıysa  artık burada hakimiyetin kimde olduğu şimdi susuyor ve benim söyleyeceklerimi anlatmaya devam ediyorsun.

    Ne olur bu defa gitme diye usulca seslendim  arkasından. Cesaretim yoktu yüzüne haykırmaya. Kendim etmiş kendim bulmuştum. Müstahaktı bana hoşça kal diyerek  terk edilmek.

Değişen bir şey yok işte! aynı dramı yazmaya devam ediyorsun. Sen kendi acılarınla yüzleşmeden iyi bir şey  yazamayacaksın. Böyle sürdürmeye devam edeceksen  ben daha fazla devam edemeyeceğim.

Anlamadım ne yapacaksın? Sen gerçekten çıldırmış olmalısın devam edemeyeceğimde ne demek. Girdik bir kere birlikte bu yola. Şimdi beni yarı yolda mı bırakacaksın? Hadi beni bıraktın diyelim ya Nurdan  o ne olacak? Hiç mi merak etmiyorsun o ne zaman mutlu olacak. Dramdan başka bir şey yazmıyorsun diye suçluyordun beni.  Kurmacaya müdahale etmeyi bırakırsan göreceksin ki çok yakında baharlar gelecek, sana söz Nurdan’ın yüzü bu defa gülecek!

Bunu gerçekten yapabilcekmisin?

Evet,  ama senin de bana bir  söz vermeni istiyorum. Birlikte yaptığımız bu yolculukta yeniden inşa ettiğim dünyadan ben bitti demeden sende  hiç bir yere gitmeyeceksin!

                                                                                  SÜMEYRA  AĞAOĞLU