Şiirbazın Sopası

Bir bakışla ayrılır yollar

Bir ayrılıkla belirlenir yeni yollar

Yeni yollar da hiç görülmemiş akıl hocaları

Ve hiçlik makamından düşmüş o yola müdavimler

Söyle, kimdi yoluma rehber

En büyük acım zannettiğimdi bu yolda ilk adımım belki de

Tartışılır ne denli derece olduğu gözyaşlarımın yakıcı olduğu yorulduğumda yolumda

Bu yalnızlık sıradan bir yalnızlık değil bu sefer

Dibine kadar paçama varıncaya kadar battığım bir yalnızlık bu

Bir yalnızlık ki tüm dünya başına geçirilmiş gibi

Bir yalnızlık ki sesine karşılık yok gibi yürekte ki çığlıkların

Ne sen sensin ne de sende ki sen yerinde

Sığabildi ne insan dünyaya ne de insanın içindekileri kendi dünyasına

Dünya küçük bir yer hiç karşılaşmak istemediğimiz suretlere

Hayır dünya uçsuz bucaksız bir yer hep yana yakıla özlediğimize

Her gecenin bir sabahı vardır dediler

Oysa ben hâla seninle sabahına herşeyin artık bittiği takılı kaldığım gecesindeydim.

Eşlik etti sağolsun o günde yalnızlığıma bir sokak lambası benim kadar ıssız

Seni başkaları benden daha güzel sevecek dediğinden beri bir umut doğmadı hiç

Ya da evet doğru belki de ben inanmak istemedim

Çünkü hayattan yana en büyük umudum da sendin

İşte buydu sebebi senin de en büyük inanmak istemediğin

Ve ellerim ceplerimde olmasına rağmen kaplar buzdağından bir soğukluk sanki adeta

Ve düştü yüreğime ilk cemre

Sonrası kalbimde koca bir çığın ayak belirtileri ve derin izleri

Ey alın yazım, sen kaleme dahi alıp yazamadığımsın

Acının göbeğinde, tam yerinde

Hüznün kalabalık bir kavşağında volta atıyor zihnim

Sokak sokak ararcasına doğru bir çıkışa doğru

Ve her yol ayrımındaki ilk adım taşır içinde aslında büyük bir endişe

Geleceğe doğru uzanan bu ummalı bir derin yolculukta geçmişten gelen

Ve gelmiştir artık vakti, vaktin eskisi gibi artık işlemeyeceğini sana göstereceği