Şiirbazın Sopası
Bir bakışla ayrılır yollar
Bir ayrılıkla belirlenir yeni yollar
Yeni yollar da hiç görülmemiş akıl hocaları
Ve hiçlik makamından düşmüş o yola müdavimler
Söyle, kimdi yoluma rehber
En büyük acım zannettiğimdi bu yolda ilk adımım belki de
Tartışılır ne denli derece olduğu gözyaşlarımın yakıcı olduğu yorulduğumda yolumda
Bu yalnızlık sıradan bir yalnızlık değil bu sefer
Dibine kadar paçama varıncaya kadar battığım bir yalnızlık bu
Bir yalnızlık ki tüm dünya başına geçirilmiş gibi
Bir yalnızlık ki sesine karşılık yok gibi yürekte ki çığlıkların
Ne sen sensin ne de sende ki sen yerinde
Sığabildi ne insan dünyaya ne de insanın içindekileri kendi dünyasına
Dünya küçük bir yer hiç karşılaşmak istemediğimiz suretlere
Hayır dünya uçsuz bucaksız bir yer hep yana yakıla özlediğimize
Her gecenin bir sabahı vardır dediler
Oysa ben hâla seninle sabahına herşeyin artık bittiği takılı kaldığım gecesindeydim.
Eşlik etti sağolsun o günde yalnızlığıma bir sokak lambası benim kadar ıssız
Seni başkaları benden daha güzel sevecek dediğinden beri bir umut doğmadı hiç
Ya da evet doğru belki de ben inanmak istemedim
Çünkü hayattan yana en büyük umudum da sendin
İşte buydu sebebi senin de en büyük inanmak istemediğin
Ve ellerim ceplerimde olmasına rağmen kaplar buzdağından bir soğukluk sanki adeta
Ve düştü yüreğime ilk cemre
Sonrası kalbimde koca bir çığın ayak belirtileri ve derin izleri
Ey alın yazım, sen kaleme dahi alıp yazamadığımsın
Acının göbeğinde, tam yerinde
Hüznün kalabalık bir kavşağında volta atıyor zihnim
Sokak sokak ararcasına doğru bir çıkışa doğru
Ve her yol ayrımındaki ilk adım taşır içinde aslında büyük bir endişe
Geleceğe doğru uzanan bu ummalı bir derin yolculukta geçmişten gelen
Ve gelmiştir artık vakti, vaktin eskisi gibi artık işlemeyeceğini sana göstereceği
Şamil BARAN
