HERŞEYDEN  BİRAZ 
Hayata merhaba derken 
Her şeyden biraz vardı içinde
Oysa mutluluğun darası alınıp
Öyle sunulmuş gibiydi 
Adaletin terazisi orda, şaşmış gibiydi sanki
Umuda giden yolda çabalamak ve kıymet bilmek için böylesi iyiydi belki de
Sorduğumda;
Doğarken yazılır kader diyordu bazıları ki!!!  Kabullenmek en kolay yoldu.
Çok sorgulanmıyordu. Bugün en markalı otomobille gezen beni ateist  şükürsüz
İtirazcı  ilan edip nerdeyse ipe götürecek kadar nefretle bakanlar da oldu.
Sadece yaratan yaratmış yaşa  diyorlardı.
İlim bilim, değil de dengeyi  gün geçtikçe bozan aslında bencillik  oldu.
İmece usulü unutuldu yermece  karalamaca usulü başladı .
Birde, birbirinin sırtına binmece vardı. Sonra altta kalanın canı çıksın  şeklinde  ilerledi.
Emek  değersizleşti.Teknoloji adım adım  gelişti.
Mahalle bakkalı alışverişi online oldu. Sipariş gelmezse  bakkalın ölüm haberi olsa sosyal medyada duyuldu.
Mesajla başsağlığı dilenir oldu. Her şeyden çok sunuldu zannederken insan fütursuzca koşarken teknoloji peşinden  birbirinin yüzüne bakmayan  yarı robot duyguları olmadan yaşarken  bulduk kendimizi.
Her birimiz  yalnızlığa mahkum olduk, esiri olduğumuz teknoloji sayesinde.
Şimdi eskiden güzeldi diye intizar ettiğimiz ne varsa aslında  katili  hepimiziz. 
Candan sarılmanın parayla satın alınmaz  kısmını  acaba ne zaman farkına varacağız. 
Reklamsız yaşamayı,  resim çekmek kanıtlamak yerine,  iliğimize kadar sarılmanın verdiği hazzın tadına ne zaman varacağız. Oysa yemekteki lezzet gibi  hayata başlarken her şeyden biraz sunulmuştu.
Hayat bir gemide yol almak gibi   durmadan son nefese kadar süren yolculuk değil mi  aslında?
Ya birlikte  açık denizlerde  okyanuslarda yol alırken ben olmayı bırakıp biz olacağız, o gemiyi limana ulaştıracağız.
  Yada 
Okyanus ortasında kaybolacağız yaşayamadığımız mutluluğa hayıflanarak birbirimizi tüketerek.
Hepimize  iyi yolculuklar..
                         Sibel Atapek