KISSADAN HİSSE ...
Bir gün Yalan ile Gerçek yolda karşılaşmış.
Yalan koşarcasına  ilerliyormuş.Gerceķ deyim yerindeyse ise kaplumbağa gibi yavaş sakin duraksayarak.
Gerçek hafifçe kafasını kaldırıp anlamlı bir  tebessümle selam vermiş yalana..

Yalan, Gerçek’e sahte bir gülüş atıp,
"Nasıl da inandırıcı duruyorsun! Kendinden emin ve dimdiksin." demiş.

Gerçek, Yalan’ın sözlerini bitirmesini beklemiş. Sonra başını kaldırıp onun gözlerinin içine bakmış ve şöyle demiş:
"Evet, ben tekim. Vicdanla yol alıp onunla birlikte ilerliyorum. İşte cesaretim buradan geliyor."

Gerçek, elini Yalan’ın omzuna atmış ve eklemiş:
"Ama iyi ki sen de varsın."

Yalan şaşırmış.
"Nasıl? Niye iyi ki varım?" diye sormuş.

Gerçek, hafif bir tebessümle cevap vermiş:
"Sen olmasaydın, kötülük ve iyilik arasındaki köprü nasıl olurdu? Farkımızı kim anlardı?"

Yalan bir kahkaha atmış.
"Ne gerek var buna?" demiş. "Bana inanmamak kolay, üstelik insanları mutlu ediyorum. Ya sen?"

Gerçek, Yalan’a dönüp şöyle demiş:
"Sahte mutluluk kısa sürer. Meşakkatli olan, gerçekle yol alıp ilerleyebilmektir. Ben bunu başarabilenlerin dostuyum.Vicdan benim  en iyi arkadaşım."

Sonra eklemiş:
"Ya sen? Senin sundukların kısa süreli mutluluklar… Senin yolun sadece hayal kırıklığına çıkıyor. Zavallı olan sensin."

Yalan itiraz etmiş:
"Olur mu? Bana inanan ne çok insan var, baksana!"

Gerçek başını sallamış:
"Evet, benimle yol alanlar az… Ama ben iyilikten ve doğrulardan vazgeçmeden yürümeye devam edeceğim. Çünkü benim  kalici az  ve sağlam dostlarım var. Oysa Sen ise hep tek başınasın…"

Sibel ATAPEK