İstemek "istiyorum" demek değil, harekete geçmektir. (A.Maurrois)
Reklam
TECRÜBE
TECRÜBE
Yaşarken anlıyor insan…
Yüreği kan ağlarken “iyiyim” demenin aslında sadece bir geçiştirme kelimesinden ibaret olduğunu.
Benzetmeler ve mecazi mürseller zamanla cümlelerine yerleşiyor. Çünkü insan, doğrudan söylemeye cesareti olmayanlarla tanıştıkça, kelimelerin nasıl bir sığınak olabileceğini fark ediyor. Sevgiye yönelirken sözde kalan her şeyi önemsememeyi öğreniyor. Başarıya ulaşmanın yolu sözlerden değil, emek ve çalışmadan geçtiğini keşfediyor.
Önceleri hayallerini başkalarını mutlu etmenin penceresinden çizerken, zamanla hayalperestlikten sıyrılıp gerçekçiliğin değerini anlıyor. Bazen yazdığı dörtlüklere dökülen gözyaşlarını bırakıp yıldızlara dalıyor. Günlük telaşın içinde es vermenin, içindeki müziğe anlam kattığını fark ediyor.
Okudukça bilmediklerini öğreniyor, öğrendikçe zamanını ne kadar anlamsız geçirdiğini düşünüp pişmanlık duyuyor. Kendini keşfetmeye başlıyor. Umutlarını ve hayallerini yeşertmek için yarını sorguluyor. Saygı ve sevginin değerini, dostlukların kıymetini anlamaya başlıyor. Birilerine bir şey anlatırken ya da başkalarını dinlerken, kelimelerin ardındaki samimiyeti hissetmeyi öğreniyor.
Bir fincan kahvenin, bir bardak çayın aslında sadece bir bahane olduğunu anlıyor. Sarılmak, dertleşmek, içini dökmek için bir kılıf… Sımsıkı sarılıp ağlamanın, birlikte saçmalamanın, hayatındaki insanların aslında en büyük şansı olduğunu fark ediyor.
Zamanla, çok konuşup laf kalabalığı yapanlarla, başkalarının emeğiyle kendini önemli göstermeye çalışanları ayırt etmeyi öğreniyor. Dışı albenili ama içi çürük meyveler gibi olanları hayatından çıkarmanın gerekliliğini anlıyor. Kırmaktan korktuğu için çizgi çekemediği insanlara karşı, sonunda sınır koymayı başarabiliyor. Ve o çizgiyi çektiğinde kendine olan saygısının arttığını fark ediyor.
Bisikletinin sepetine birer birer gereksiz yükleri doldurmuş gibi hissediyor bazen. Yolda taşıyamayacağı ağırlıklardan kurtulmanın hafifliğini yaşıyor. Az konuşup çok çalışmayı, iş bilmeyenlerin söylediklerine sadece hafif bir tebessümle karşılık vermeyi öğreniyor. Negatif enerjisiyle hayatı grileştiren insanlardan uzaklaşmayı seçiyor.
Olması gereken yer ile olmak istediği yeri ayırt etmeyi öğreniyor. Hayatında bir devrim yaparak her şeyi bir sıraya koyuyor. Ve en sonunda, en önemli şeyin sadece sevmek ve kendini fark etmek olduğunu anlıyor.
Aldığı nefesin huzurunu, kendisiyle barışık yaşamanın keyfini sürüyor. Başkaları gibi değil, sadece kendi gibi olmanın verdiği tarifsiz mutluluğu keşfediyor.
Çünkü insan yaşadıkça değişiyor… Ve her tecrübe, onu biraz daha kendine yaklaştırıyor.
Sibel ATAPEK
Sibel ATAPEK
Okunma Sayısı: 209
3.145.73.169
Nuray saper
Canim duyguna yüreğine kalemine sağlık çok güzel bir anlatım her kelimesine katılıyorum çünkü yazdıklarını bire bir yazıyorum seni güzel yüreğinden öpuyorum
Devrim Göcebd
Hayat biraz da böyle işte.İcinde "Her şeyden biraz" var.Tecrubeler sizin de dile getirdiginiz gibi kolay kazanılmıyor.Kaleminize, yüreğinize sağlık.
Hülya Duruk
Kaleminize sağlık
Tolga Çetin
Tebrik ederim
Ezgi
Tecrübelerin kaleminizden anlaşılıyor başarıların devamlı olsun
Adnan ŞAHİN
Evet Sibel hanım yine güzel bir konuya değinmiş, beğenerek okudum.Tecrube deyince bende düşüncemi paylaşmak istiyorum. Aslında insan her yaşın acemisidir, Bizler yaşadığımız yaşın acemisi olurken, geçen yillarin tecrübesini kazanmış oluyoruz. Onun için geçmişte kalan yaşlarımıza yeni ayak basanlara tecrübemizi anlatıyoruz.
Çok teşekkür ederim Sibel hanım
Hakan ÖZBEK
Ne kadar içten ve derin bir yazı! Hayatın içinde olgunlaşmanın, tecrübelerle kendini keşfetmenin ne kadar değerli olduğunu çok güzel anlatmışsınız. Her cümlede insanın kendi yolculuğundan bir parça bulması mümkün. Kaleminize sağlık!
Ece Ulusoy
Kalemine sağlık
Hatice Şen
Tebrikler can dostum..
Ayse canpolat
Elinize emeğinize sağlık insanların duygularını daha nasıl anlatıla bilinir ki
Nuray saper
