Düşündüren Bir Gerçek: İzkitap Üzerine
     Dikkatlerin çekilip gerekli düzenlemenin yapılması umuduyla
İzmir kimimiz için bir şehir, kimimiz için bir düş... Ama birçoğumuz için her zaman tükenmeyen bir ilham kaynağı olmaktadır.
Sanatın, edebiyatın ve şiirin ruh bulduğu bu kent, bir kez daha İZKİTAP Fuarı ile kelimelere ev sahipliği yaptı. Yazarlar, şairler, yayınevleri, sahaflar ve kitapseverler Türkiye’nin dört bir yanından İzmir’e akın etti. Fuar yalnızca bir kitap alışverişi değil; aynı zamanda bir kültür, bir fikir, bir duygu paylaşımıydı.
İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin kitaba ve sanata olan yaklaşımı takdire şayan. Okur-yazar buluşmaları, söyleşiler ve etkinliklerle dolu bu organizasyon, kitaba verilen değerin somut bir yansımasıydı.
Ancak... Bir detay vardı ki, fuarın büyüsünü gölgeleyen, görmezden gelinemeyecek bir gerçek olarak karşımızdaydı: Sivil Toplum Kuruluşları’nın (STK) konumlandırılması. STK’lar, gönüllülükle çalışan, üretmeye çabalayan, topluma katkı sunan yapılar. Ancak fuarda öyle bir köşeye yerleştirilmişlerdi ki ne yeterince ziyaretçiyle buluşabildiler ne de seslerini duyurabildiler.
Kitaplarını alıp çıkan birçok ziyaretçi, STK alanını görmeden fuar alanından ayrıldığını şahsen görerek 10 gün boyunca İz kitap günlerinde yer alan. Bir birey olarak yazıyorum sizinle paylaştıklarımı.
Biz STK’lılar kendi çabalarımızla, kendi seslenişlerimizle sınırlı sayıda kişiye ulaşabildik. Oysa alan genişti. STK’lar da bu fuarın asli unsurlarından biri olmalıydı. Daha görünür bir noktada yer alarak, daha çok okurla ve yazarla bir araya gelmeleri sağlanabilirdi.
Yayınevlerinin merkezi alanlarda yer alması tabi ki anlaşılabilir; ticari kaygılar var. Ücret karşılığı istedikleri yere konumlanma şansına sahipler. Bu asla sorun değil. Olması gereken. Ancak STK’lar için mesele, ticaret değil; gönüllülük ve toplumsal fayda. Yani imkanları ve gelirleri zaten yetersiz olmasına karşın mücadele ediyorlar.
Geçen yıla göre bazı iyileştirmeler yapılmıştı: Çok daha atıl bir konumlandırmaya sahipti. Bu yıl biraz daha ilerleme kaydedilerek düzen ve alan daha düzgündü. Ancak halkı yönlendirme ve adil alan kullanımı konusunda hâlâ destek için geri planda kalarak STK’lara ciddi eksikler göze çarpıyordu. İZKİTAP bir rüya gibiydi, evet. Her yazarın ve şairin okuyucuyla kaleminin buluşma hikayesinin ev sahibi İZKİTAP çok önemli bir köprü. Ama bu rüyanın herkes için eşit güzellikte yaşanabilmesi gerekiyor.
Sadece yer vermekle değil, nereye yer verdiğinizle de şekillenir adalet. Organizasyonun bu konuda daha duyarlı ve kapsayıcı olmasını beklemek, hepimizin hakkı. Çünkü bazı şeyler, ancak yaşandığında daha iyi anlaşılıyor.
Ve bu netleşen yaşanmışlıklar, gereken mercilere ulaştığında; sağduyu çağrısıyla en iyi hale getirilebilir. Bende hem kalemin gücü hem de STK gönül verip bu yolda emek veren bir insan olarak bu hafta bu konuyu yazmayı ve serzenişimizi duyurmayı uygun gördüm. Umarım her geçen gün en iyi şekilde yol alacağımız nice İz kitap günlerinde daha çok okuyucu ile buluşabilmek ve STK’ların değerinin anlaşılması umuduyla…